Að pæla of mikið. Gott eða slæmt?

.....tjah, maður spyr sig ;)
Hafið þið einhvern tíma pælt í því af hverju maður pælir svona rosalega í öllu. Til dæmis með mig þá velti ég mér upp úr hverju einasta atriðið. Sérstaklega ef ég geri einhverja klaufalegaskammarlegavitleysu. Eða segji/orða eitthvað svo hroðalega asnalega að ég er næstu vikurnar (svoldið íkt, næstu daga) að velta því fyrir mér af hverju í ans#$%&!um ég sagði þetta svona. Síðan koma pælingar hvernig ég hefði getað orðað þetta svooo miklu betur. Eða þegar einhver segir eitthvað við mann og nokkrum "kukkustundum" seinna kemur maður með gott og sniðugt svar. Er ég ein sem er svona? Af hverju skildi þetta vera svona? Er þetta gert til að maður er undirbúinn næst þegar maður lendir í svipaðri aðstöðu (sem ólíklegt er að maður lendir í). Eða er þetta bara ein önnur leiðin til þess að láta mann líða illa yfir því hversu clueless *hóst*ljóska*hóst* maður er? og af hverju er ég að velta þessu fyrir mér? og það á næturvakt... :-o..... Ætli ég sé með vott af svefngalsa? Allavega er heilinn alveg á billjón að huxa um allskonar vitleysu sem ég ætla ekkert að vera skrifa hér. Vil ekki að þið farið að pæla of mikið ;) hehe

jæja hef þetta ekki lengra. Ætla að fara og standa upp við vegg og lemja hausnum nokkrum sinnum í.......neeeei segi svona ;)
Ætla bara að fara að lesa......
--{-@ *Hilsen* @-}--

Orðtak dagsins er: Blindur er bóklaus maður....